போகிற போக்கில்...

வெகுநாளாகிவிட்டது  பதிவெழுதி, ஏதேனும் எழுதி என்னுள் எழுந்து , குப்பையாய் நிறைந்து கிடக்கும் எண்ணத்தை எல்லாம் கூட்டிப்பெருக்கி வெளியில் கொட்டினால் தான் புதிய எண்ணங்கள் பிறக்க இடமேற்படும் என்ற யோசனையில் தான் இந்த பதிவை எழுதுகிறேன்.

"அசாம் கலவரத்தை பற்றியெல்லாம் யாரும் அறச்சீற்றம் கொள்வதில்லையே, ஏன்?"

"தமிழ்நாட்டில் மதுவிலக்கு அமலுக்கு வருதாமே?" 

"வெலிக்கடை சிறை படுகொலை நாள் யார் நினைவையும் எட்டாமல் போனதே?"

"தென்னை மரத்தில் தேள் கொட்டினால் கதையாக, பூனேயிலும் பெங்களூருவிலும் வடகிழக்கு இந்தியன் அடிவாங்குகிறானே?"

"மதுபானக்கடை படம் நல்லாயிருக்காமே?"

"சன்னி லியோன் கவர்ச்சி நடிகை என்றுதானே இன்னும் சிலர் எண்ணி கொண்டிருகிறார்கள்?" 

"தமிழ்நாட்டுல இருந்து ஒலிம்பிக்குக்கு யாருமே போகலையாமே?"

இன்னும் விடுபட்டு போன கேள்விகள் எத்தனை எத்தனை? ஒன்றொன்றுக்கும் லேட்டஸ்ட் ஹிட் "ராஜு முருகன்" பாணியில் கட்டுரை எழுதியிருந்தால் பிரபல பதிவர் என்ற பெயரை கொஞ்சம் கைப்பற்றி இருக்கலாம், இல்லையென்றால் "பேயோனிசம்" முயன்று இலக்கிய பாதை நோக்கி முதல் அடி எடுத்து வைத்திருக்கலாம். அதெற்கெல்லாம் நேரமேது ? "நேரமே இல்ல சார்" எனச்சொல்ல ஏதாவதொரு காரணம் இருக்கிறது எல்லோருக்கும், எனக்கும் இருக்கிறது, "சுகமானதொரு காரணம்". இப்படி பொதுமையான சொல்லாடல்களில் தான் தனித்துவமான "சுயம்" தொலைந்து போகிறது.

அசாம் கலவரம் பற்றி தெரிந்து கொள்ளலாம் என்று இணையத்தில் தேடினால், சன்னி லியோனுக்கு வரும் உரலிகளில் பாதி கூட வரவில்லை. சன்னி லியோன் இந்திய பெற்றோருக்கு கனடாவில் பிறந்த பெண், மிகப்பெரிய நீலப்பட நடிகை, துறைசார் விருதுகள் வென்றவர்! இப்போது சமீப காலமாக உடை அணிந்து நடிப்பதில் ஆர்வம் காட்டி வருகிறார். ஆனால் அசாம் கலவரம் ஏன்? வங்காளதேசத்தில்  இருந்து கள்ளத்தனமாக குடியேறி வாழுபவர்களுக்கும், வடகிழக்கு பூர்வகுடிகளுக்கும் இடையே நிகழ்ந்த இன மோதல். முப்பது வருடங்களாகவே நிகழும் இந்த உரசல் அவ்வப்போது பெரும்  சண்டையாய் மூளும். இப்போதும் அவ்வாறு மூண்டிருக்கிறது. இலங்கையில் நடந்ததை போல இதுவும் இன மோதல்தான், இந்த இனமோதலில் மதம் பிரதான காரணி! வாக்குச்சீட்டு அரசியல் அடுத்த காரணி! சட்டவிரோதமாக குடியேறும் இவர்களின் வாக்கு வங்கி மறுக்க முடியாத சக்தியாக மாறிவிட்ட காரணத்தால் அரசுகள் ஆரம்பத்தில் வேடிக்கை தான் பார்க்கும், அப்புறம்  தான் துப்பாக்கி சகிதம் நாட்டாண்மை செய்ய வரும். உயிர்கள் மலிவாக கிடைக்கும் தேசம் தானே இது. வழக்கம் போல துணை ராணுவம், துப்பாக்கி சூடு,ஊரடங்கு, என்று அமைதி நிலைநாட்டப்பட்டிருக்கிறது. ஒரு நூறு உயிர்கள் பலியாகிவிட தற்காலம் , தற்காலிக அமைதி ஏற்பட்டிருக்கிறது. 

தேசியவாத-மக்களாட்சி அரசுகள் அமைய ஆரம்பித்த பிறகு வரைபடகோடுகள் எல்லைகோடுகள் என்ற பரிமாணம் அடைந்த பிறகு மக்கள் விரும்பினாலும் விரும்பாவிட்டாலும் தேசியம் என்ற முத்திரை அவர்கள் முகங்களில் குத்தப்படுகிறது. முப்பது கிலோமீட்டர் பரப்பளவில் மூன்றுக்கு மேற்பட்ட தேசிய இனங்கள் கூட இருக்கின்றன. அவர்களுக்கு இடையே இருக்கும் பிரச்சனைகளின் அளவு, வீரியம் பொறுத்து வாக்கு வங்கி அரசியல் வளர்ச்சியுறும்.

வெலிக்கடை சிறையில் ஜெகன், குட்டிமணி, தங்கதுரை உள்ளிட்ட ஏராளமானோர் இறந்த தினம்; மன்னிக்க, கொல்லப்பட்ட; மறுடியும் மன்னிக்க, புத்தருக்கு காணிக்கையாக்கப்பட்ட தினம் எளிதாக மறக்கப்பட்டு விடுகிறது, நமக்கு முள்ளிவாய்க்காலே மறந்து விட்டதே! ஏதோ "நக்கீரன்", "ஜூவி" விற்பனை குறையும் பொது பிரபாகரன் படம் / செய்தி போட்டு கல்லாகட்டுவதால் அவர் முகம் மட்டும் ஞாபகம் இருக்கிறது. தங்கதுரையின் நீதிமன்ற வாதம் தேடி படிக்க கூடிய ஒன்று.  எத்தனை தேர்ந்த முதிர்ச்சியான வாதங்கள் ? நீதிபதி பேசியிருக்க முடியுமா என்ன? அத்தனை மரணங்களும் இப்படி வீணாய் போவதற்குத்தான் நிகழ்ந்தன என்பதை இன்னும் நம்ப முடியவில்லைதான் / ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை. "முயற்சி தன் மெய் வருத்தக் கூலி தரும், தெய்வத்தான் ஆகாது எனினும்" வள்ளுவன் சொன்ன "மெய் வருத்த கூலி" இவ்வளவு தானா? 

"மதுவிலக்கு அமலுக்கு வரும்", மோடி தான் அம்மாக்கு அட்வைசர், சுதந்திர தினத்துக்கு அப்புறம் பாருங்க... ரெத்தத்தின்ரெத்தங்களை மிஞ்சக்கூடிய அம்மா ஆதரவாளர்கள் வாதம் கேட்டு ஆசனவாய் சிரித்துவிட்டது. இவர்களுக்கு அரசியல் தெரியவில்லையா? இல்லை நம்மிடம் அரசியல் செய்கிறார்களா? அப்படியே மதுவிலக்கு அமலுக்கு வந்தாலும், அம்மா ஆட்சியில் கடிவாளம் இல்லாது இயங்கும் காவல்துறைக்குத்தான் "கள்ளு" ஊத்திவிட்ட கதையாகும். கவுன்சிலர்கள் எல்லாம் கள்ளச்சாராய அதிபர் ஆவார்கள், காவல் அதிகாரிகளின் வீடுகள் அன்பளிப்புகளால் நிரம்பி வழியும், "ஆட்டோ சங்கர்"கள் மீண்டும் உருவக்கப்படுவார்களே அன்றி வேறு ஒன்றும் நிகழாது என்பதை சுட்டிக்காட்டினால் "நெகட்டிவ் பேர்வழி" முத்திரை குத்திவிடுவார்கள். மேல்வாயை மூடிக்கொண்டு ஆசனவாயிலேயே சிரித்துக்கொள்ள வேண்டியதுதான். 'மதுபானக்கடை' படம் பார்த்துவிட்டு கட்டிங் அடிக்க போகிறவர்களும், கட்டிங் அடித்துவிட்டு, குவாட்டர் வாங்கி அரை பாட்டில் பெப்சியில் கலக்கி எடுத்துகொண்டு 'மதுபானக்கடை' படம் பார்க்க செல்பவர்களும் என முதிர்ச்சியுற்ற நம் சமூகத்தில் அறிவுரை என்பது "பைத்தியக்கார புலம்பல்" என்பதை நல்லவேளையாக "மதுப்பானக்கடை" இயக்குனர் அறிந்து வைத்திருக்கிறார்.

உணவகங்களில் எச்சில் தட்டு கழுவி விட்டு, பாத்திரம் கழுவும் இடத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டு காஞ்ச சப்பாத்தியை உள்ளே தள்ளி கொண்டிருக்கும் ஐந்தாயிரம் சம்பளம் வாங்கும் மிசோரம்காரனும், மாதவிலக்கோ, உயிர்பறிக்கும் வயிற்றுவலியோ, நாள் முழுக்க நிற்பதால் நரம்புகள் சுண்டியிழுக்கும் வேதனைகளையும் மறைத்துக்கொண்டு பேரங்காடிகளுக்கு உடை வாங்க வருபவர்களுக்கு சிரித்தபடி பரிந்துரைகள் செய்து, ஒரு சட்டை எடுக்க ஏழு சட்டைகளையும் இரண்டு கால் சட்டைகளையும் அணிந்து பார்த்துவிட்டுச்செல்வதை, எடுக்கும் துணிக்கு கொடுக்கும் மேலதிக விலைக்கான சமாதானமாய் எடுத்துகொள்ளும் நாம், கலைத்து போட்டு செல்வதை எல்லாம் மடித்து வைத்து இரவு பதினொன்னரை மணிக்கு சாப்பிடபோகும், ஆரயிரத்தி ஐநூறு ரூபாய் சம்பளம் வாங்கும் அசாம்காரிகளும் பூனேயிலும் பெங்களூரிலும் தாக்கப்படுகிறார்கள்.ரம்ஜானுக்கு முன்பு ஊரை காலி செய்துவிட்டு ஓடிவிடுங்கள் என்று எச்சரிக்கப்படுகிறார்கள். இதற்காகவா மெக்கா பார்த்து வணங்கும், மெல்லிய இழையால் உலகில் எந்த மூலையில் இருந்தாலும் இணைக்கப்பட்டிருக்கும் ஒரு சமூகத்தை நபிகளார் வழிநடத்தினார்? 

இவ்வகையான தேசத்தில் வாழ்வதே வாழ்நாள் சாதனையாக இருக்கும் பொழுது ஒலிம்பிக்கிற்கு செல்ல ஆள் இல்லை என்பதொன்றும் பெரும்குறையில்லை. முட்டை ஓட்டை உடைத்து வெளிவரும் கோழிகுஞ்சு பருந்துக்கு பயம் கொள்வதை போல அனிச்சயாய் நமக்கு இந்த "விலகி நிற்கும்" புத்தி வாய்த்துவிட்டதில் ஆச்சரியமொன்றுமில்லை.

 நம்மை பாதிக்காதவரையில் எதுவும் நம்மை பாதிக்காது.

* இந்த பதிவில் உள்ள புகைப்படங்கள் இணையத்தில் இருந்து எடுக்கப்பட்டவை.

-ரகு